وبلاگ هــم انــدیشـی دینــی

بسم الله الرحمن الرحیم

بازدید کننده ی بزرگوار! جهت مطالعه ی بهتر و کامتر مطالب این وبلاگ می توانید به وب سایت :::هم اندیشی دینی::: مراجعه فرمایید.

سلسله درس­هایی از معاد

درس یازدهم: دو روی یک سکه

مرحوم میرزا جواد آقا ملکی تبریزی در کتاب گران­سنگ رساله­ی لقاء الله این­گونه از مرگ یاد می­کنند:

… درباره بعضى از اشخاص گفته شده که درد جان کندن آنان مانند آن است که میله  سرخ شده در آتش را در میان پشمى مرطوب قرار دهند و آن­گاه آن را از میان آن بیرون  بکشند  

همچنین گفته شده که مرگ بعضى از افراد مانند شاخه پرخارى است که به داخل بدن انسان وارد نمایند و هر خارى به رگى از بدن فرو رود سپس مردى نیرومند با شدتتمام آن شاخه را بیرون بکشد و همه رگ و ریشه انسان را همراه آن خارها بیرون بیاوردو هیچ باقى نماند!

اکنون به از قول آیت الله فهری به نوع رحلت این عالم فرزانه و استاد بزرگ اخلاق توجه کنید:   

آیت الله فهری از قول مرحوم حسین فاطمی قمی نقل می­کند که فرمود: از مسجد جمکران بازگشتم. در منزل به من گفتند که آقای حاج میرزا جواد آقا ملکی تبریزی جویای حال نو شده است. من با سابقه­ی کسالتی که از ایشان داشتم با عجله به خدمتش رفتم. دیدم ایشان حمام کرده و خضاب بسته است. خود را پاک و پاکیزه کرده و در بستر بیماری آماده­ی اقامه­ی نماز ظهر و عصر شده بود. دیدم که در همان حالت بیماری و در رخت­خواب اذان و اقامه­ی نماز را به زبان جاری کرد و دعای تکبیرات افتتاحیه­ی نماز را خواند. همین که تکبیر? الإحرام نماز را گفت، روح از بدن مقدسش به سرای دیگر رفت و جان به جان آفرین تسلیم کرد.  

(توجه: عکس این پست با توجه به روایتی در رابطه با نوع جان دادن مؤمن است. در روایت آمده است آخرین طعمی که انسان هنگام مرگش می چشد، طعم انگور است؛ أَنَّ آخِرَ طَعْمٍ یَجِدُهُ الْإِنْسَانُ عِنْدَ مَوْتِهِ طَعْمُ الْعِنَبِ)

«««مطلب قبلی     »مطلب اوّل«     مطلب بعدی»»»